Als reden werd angst voor collaboratie van de Armeniërs met de Russen opgegeven. Ton Zwaan noemt de volkerenmoord op de Armeniërs de "vergeten genocide". Robert Kocharian, Turkey PM Erdogan apologises for 1930s Kurdish killings, A Conversation with Recep Tayyip Erdoganl, Turkish Prime Minister talks about Armenian genocide, Armenian Terrorism - A Chronological List, 1973 - 1986, http://www.gva.be/cnt/blmsi_01622146/mechelse-armeniers-bouwen-monument-op-schuttersvest, http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-mechelen/stad-en-armenen-huldigen-genocidemonument-in-a2292514/, http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20150419_01637443, http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-mechelen/turken-protesteren-tegen-armeens-kruis-a2291212/, Duizenden Turken aanwezig bij protest tegen Armeens monument in Almelo, https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Armeense_Genocide&oldid=56935883, Wikipedia:Lokale afbeelding anders dan op Wikidata, Wikipedia:Commonscat met lokaal zelfde link als op Wikidata, Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen. [1][2][3] De startdatum is 24 april 1915, de dag dat de Ottomaanse autoriteiten ongeveer 250 Armeense intellectuelen en leiders van de gemeenschap in Istanboel oppakten en arresteerden. Veel buitenlandse ambtenaren boden aan in te grijpen namens de Armeniërs, inclusief paus Benedictus XV die weg werd gestuurd door de Ottomaanse regering met de bewering dat ze represailles uitvoerde tegen een pro-Russische opstand. Hun aanbeveling aan Turkije was om in het reine te komen met dit feit en hun aanbeveling aan de rest van de wereld was om deze genocide te erkennen. over erkennen van de Armeense genocide, https://www.volkskrant.nl/buitenland/tweede-kamer-erkent-expliciet-armeense-genocide-relatie-met-turkije-mogelijk-verder-onder-druk~a4570108/, The letter of H.E. In de praktijk zijn ook Armeniërs uit deze groepen slachtoffer geworden. Uitzonderingen op de geringe aandacht die toentertijd aan de genocide werd besteed waren de beschrijvingen van de Amerikaanse krant New York Times en de toenmalige Amerikaanse ambassadeur in Istanboel, Henry Morgenthau Sr. Talaat Pasha reageerde op de protesten van de Amerikaanse ambassadeur met de woorden: Je bent een jood, deze mensen zijn christenen... Waarom kan je ons niet laten doen met deze christenen wat wij wensen?. Een ander deel van de historici, waaronder enkele Westerse historici die gespecialiseerd zijn in de geschiedenis van het Ottomaanse Rijk zoals Bernard Lewis, Justin McCarthy en Gilles Veinstein, houden het bij deportatie en massamoord van Armeniërs, waarbij vaak etnische zuivering wordt erkend. Op aansporen van de Verenigde Staten werd een verzoeningscommissie opgericht in 2001 met Turkse en Armeense leden. [79][80], Midden april 2015 ontstond een diplomatieke rel tussen Turkije en het Vaticaan nadat paus Franciscus naar de Armeense moordpartijen tussen 1915 en 1917 verwees, hij sprak van "de eerste genocide van de twintigste eeuw".[81][82][83]. [40] Deze woorden worden in twijfel getrokken door de Joodse historicus Tom Segev. Het kan echter ook een bewuste actie tot inleiding van een genocide zijn geweest, waarbij er nauwelijks sprake zou zijn van gewapend verzet. Armeniërs uit Istanbul en İzmir werden niet gedeporteerd.[25]. Elles se trouvent soit à Moscou, soit à Jérusalem au sein du Patriarcat arménien de Jérusalem , dont les archives ont été découvertes seulement en 1967. In 2014 is een genocidemonument in Almelo opgericht, waartegen heftig is geprotesteerd. De deportatie had in wezen geen bestemming, maar was in eerste instantie georganiseerd richting de stad Aleppo in het huidige Syrië en van daar uit naar de Deir ez-Zor-woestijn. Westerse landen waren zich bewust van deze zwakte van het Ottomaanse rijk en gingen zich steeds meer bemoeien met het rijk. Op de Schuttersvest te Mechelen bevindt zich sinds 2015 een Armeense Kruissteen ter herdenking van de genocide. [98], De PvdA in de Tweede Kamer nam in 2006 het standpunt in dat er geen formeel bewijs is voor de juridische term genocide. Hun belangrijkste argument is dat er weinig bewijzen zijn gevonden voor opdrachten van de regering tot genocide. Christopher J. Walker (1980). [91], Wetenschappers zoals de Nederlandse wetenschapper Erik-Jan Zürcher en de Amerikaanse politicoloog Guenter Lewy,[92] bevestigen dat leden van het Comité voor Eenheid en Vooruitgang de uitroeiing van de Armeniërs op Turks gebied nastreefden. A Lesson Plan for High School Students. Hij citeert zelfs Atatürk die de genocide al in 1920 een schande noemt. In 1908 vond de Jong-Turkse revolutie plaats, waarbij de Jong-Turken naar de macht grepen. mei: De Britse, Franse en Russische regeringen waarschuwen dat ze de Ottomaanse leiders persoonlijk verantwoordelijk zullen stellen voor de bloedbaden. In het begin werd deze machtsovername actief ondersteund door de Armeniërs en zij hoopten dat de nieuwe regering veel van hun problemen zou oplossen. Turkije is bereid de Armeense Genocide als een genocide te erkennen, mits dit de conclusie zou zijn van een internationale onderzoekscommissie. Hoewel er geen consensus is over de vraag hoeveel Armeniërs werden vermoord tijdens de Armeense Genocide, is er algemene overeenstemming onder westerse geleerden dat er meer dan 500.000 Armeniërs stierven tussen 1914 en 1918. Dit resulteerde in een heleboel Armeense doden. MASSACRE BY TURKS IN CAUCASUS TOWNS; Armenians Led Out Into the Streets and Shot or Drowned -- Old Friends Not Spared. Armenia, the Survival of a Nation. [90] De turkse president Tayyip Erdogan noemde dit een stemming zonder waarde die de grootste belediging was voor de turken omdat deze stemming gehouden werd op een turkse nationale feestdag. Hoewel de countercoup initieel gericht was op de Jong-Turken, werd met name in de stad Adana ook hevig gevochten tussen de Armeniërs en de soldaten van de sultan. Ondertekenaars waren onder andere professoren Yeshuda Bauer, Ward Churchill, Jack Needle en Nobelprijswinnaar Elie Wiesel. Ook in andere landen waar Armeniërs wonen worden herdenkingen georganiseerd. De Turkse regering staat op het standpunt dat er geen sprake was van genocide, maar dat de doden het slachtoffer zijn geworden van burgeroorlog, hongersnoden en andere ontberingen. De Armeense Genocide (Armeens: Հայոց Ցեղասպանութիւն, Hayots tseghaspanutyun), Turks: Ermeni Soykırımı), door Armeniërs traditioneel aangeduid met Medz Yeghern (Armeens: Մեծ Եղեռն, "Grote Misdaad"), is de naam voor de volkerenmoord gepleegd op tussen de 1 en 1,5 miljoen Armeniërs in het Ottomaanse Rijk ten tijde van het regime van de Jonge Turken. Belgian Prime Minister recognizes the Armenian Genocide, Bolivia Unanimously Approved a Resolution on the Armenian Genocide, Brazil Recognition Confirmed: Senate resolution on Genocide official, Bulgaria's Parliament recognizes the Armenian Genocide, Canadian Parliament recognizes Armenian genocide, Chilean parliament once again condemns Armenian Genocide and expresses solidarity with Armenian people, Cyprus criminalizes denial of 1915 Armenian genocide by Turks, German lawmakers call massacre of Armenians 'genocide', defying Turkey, French President Hollande vows new Armenia 'genocide law', Greece parliament ratifies bill criminalizing Armenian genocide denial, Italy Senate moves to outlaw Holocaust denial, Lithuanian Parliament Recognizes Armenian Genocide, Dutch Parliament Recognizes Assyrian, Greek and Armenian Genocide, Austrian parliamentarians acknowledge Armenian genocide, Russia's recognition of Armenian genocide strains ties with Turkey, Denial of Armenian Genocide punished in Slovakia, Syrisch parlement erkent Armeense genocide, Czech parliament panel passes Genocide centenary resolution, Uruguay Senate and House of Representatives Resolution, Pope Francis Calls Armenian Deaths ‘First Genocide of 20th Century’, VENEZUELAN PARLIAMENT ADOPTS ARMENIAN GENOCIDE RESOLUTION, Sweden: Parliament Approves Resolution on Armenian Genocide, Conviction for denial of Armenian genocide, Voorstel van resolutie betreffende de genocide in 1915 van de in Turkije levende Armeniërs, Statement by 126 Holocaust Scholars, Holders of Academic Chairs, and Directors of Holocaust Research and Studies Centers, Armeense genocide: "Ik had zelf ook geen flauw benul. La république d'Arménie, n'existant pas en tant qu'État au moment du génocide, possède très peu d'archives propres sur le génocide. Gezien de onduidelijkheid of de Armeense Genocide in opdracht gebeurde van de Turkse overheid, is elke vergelijken met de Holocaust volgens Bernard Lewis onjuist[94], want waar de intentie van het nazi-regime uitgesproken en duidelijk zou zijn, zou die uitgesproken intentie bij de Ottomaanse overheid niet te bewijzen zijn. "De vervolging van de Armeniërs bereikt huiveringwekkende proporties en alles wijst op het feit dat de Jonge Turken de kans willen grijpen, omdat ze als gevolg van verschillende redenen geen effectieve druk van buitenaf hoeven te vrezen, om voor eens en altijd een einde te maken aan de Armeense kwestie. Emir Kir herhaalde zijn standpunt na zijn verkiezing als burgemeester van de Brusselse gemeente Sint-Joost-ten-Node in oktober 2012. Elk jaar op 24 april wordt het begin van de volkerenmoord door de Armeniërs zelf herdacht bij het nationale monument Tsitsernakaberd in de Armeense hoofdstad Jerevan. Talaat en Djemal zouden later door Armeense activisten worden vermoord als onderdeel van de Armeense operatie Nemesis; Enver zou sterven tijdens nieuwe militaire avonturen in Centraal-Azië. Veel minder bekend dan de Armeense Genocide is dat in dezelfde tijd nog andere tragedies plaatsvonden in hetzelfde gebied: Honderden ooggetuigen, waaronder de neutrale Verenigde Staten en de eigen bondgenoten van het Ottomaanse Rijk, Duitsland en Oostenrijk-Hongarije, registreerden en documenteerden veel van de staatgesteunde moordpartijen. Daarom besloten de Britten dan maar zelf een oorlogstribunaal te houden op het eiland Malta, destijds een Britse kolonie. Arnold J. Toynbee, The Western question in Greece and Turkey: a study in the contact of civilisations, Boston: Houghton Mifflin. Naar aanleiding van het slechte verloop van de oorlog, besloot in 1913 de extremistische vleugel van de Jong-Turken een nieuwe staatsgreep te plegen. De plaatselijke bevolking, al dan niet gedwongen betrokken in het complot, werd daarnaast aangemoedigd om de woningen van de gedeporteerden te plunderen; daarbij was het helpen onderduiken van Armeniërs verboden, op straffe van dood door ophanging. Volgens ooggetuigen en historische documenten bezweken Armenen op de marsen naar het hedendaagse Syrië aan dorst, honger of werden doodgeranseld of -geschoten door de begeleidende Turkse gendarmerie. De presidenten van de VS houden jaarlijks op 24 april een toespraak waarmee zij de Armeniërs condoleren, maar het gebruik van de term 'genocide' vermijden. "Late Ottoman genocides: the dissolution of the Ottoman Empire and Young Turkish population and extermination policies – introduction". Zij spreekt dan ook liever van de Armeense Kwestie. Merrill D. Peterson, "Starving Armenians": America and the Armenian Genocide, 1915–1930 and After. De schattingen variëren tussen de 600.000[28] tot 1.500.000 (volgens westerse geleerden[29], Argentinië[30] en andere staten). ", Pope Francis calls armenian slaughter first genocide of the 20th century, Turkije roept ambassadeur bij het Vaticaan terug, Anger over Armenia, After Francis calls genocide by its name, Turkey recalls its ambassador, Ronald Reagan, Proclamation, 22 April, 1981, VS bestempelen nu ook Armeense kwestie als volkerenmoord, Turken razend, Genocide-motie sneuvelt onder druk van Turkije, US House says Armenian mass killing was genocide, Distinguishing Armenian Case from Holocaust, Frankrijk maakt ontkennen Armeense genocide strafbaar, Plainte d’Emir KIR contre "Suffrage Universel", Albayrak en Timmermans over de Armeense genocide: "Zie de fouten uit het verleden onder ogen", Albayrak: "Bronnen Armeense kwestie bevuild", Mevrouw Albayrak: "Was er een Armeense genocide", Motie van het lid Voordewind c.s. [33] Ton Zwaan schat het aantal op 800.000 tot 1 miljoen[34] De Amerikaanse politicoloog Rudolph J. Rummel heeft berekend dat tussen 1900 en 1924 circa 1,8 miljoen Armeniërs zijn gedood. [105], De Turkse overheid ontkent niet dat veel Armeniërs zijn gedood door het Ottomaanse leger, maar betwist het dodental en benadrukt dat er aan beide kanten doden zijn gevallen gedurende de Eerste Wereldoorlog. Het bestaande bronnenmateriaal bewijst dat de machthebbers veel te weinig hebben gedaan om de veiligheid van de gedeporteerden te waarborgen. De Jong-Turken bestonden uit een groep Ottomaanse officieren, die voor het instellen van een constitutionele regering waren. Meerdere landen en internationale organisaties erkennen de genocide, onder meer zijn dit Argentinië,[48] Armenië, België,[49] Bolivia,[50] Brazilië,[51] Bulgarije,[52] Canada,[53] Chili,[54] Cyprus,[55] Duitsland,[56] Europese Unie, Frankrijk,[57] Griekenland,[58] Italië,[59] Libanon,[60] Litouwen,[61] Luxemburg,[62] Nederland,[63] Polen,[64] Oostenrijk,[65] Raad van Europa, Rusland,[66] Slovenië,[67] Syrië,[68] Tsjechië,[69] Uruguay,[70] Vaticaanstad,[71] Venezuela,[72] Zweden[73] en Zwitserland[74]. Andere Armeniërs, volgens de Britse historicus Martin Gilbert de meerderheid van de slachtoffers, werden in of nabij hun woonplaatsen vermoord. Verschillende media beschouwen de Armeense Genocide 'officieel' als feit, o.a. The New York Times.[47]. "[13] Een deel van de historici, inclusief verschillende Turkse historici, zoals Taner Akçam, Fatma Muge Gocek en Halil Berktay, zijn het over het algemeen eens dat een genocide plaatsvond. Westenenk reisde af naar Constantinopel, waar hij op 3 mei 1914 werd ontvangen door Talaat Pasja. In de verschillende Russisch-Turkse oorlogen had het rijk steeds meer terrein verloren aan Rusland. De Ittihad-functionarissen werden toen overgeplaatst naar een gevangenis in Malta. Norman M. Namark, Fires of Hatred: Ethnic cleansing in twentieth-century Europe, Harvard University Press, 2001, Cambridge MA en London UK, 248 blz. Wie spreekt vandaag nog over het bloedbad onder de Armenen? De genocide was niet alleen gericht tegen de Armeniërs. Vaak worden door degenen die de genocide ontkennen de zogenaamde 'Andonian Papers' aangehaald, een bekende vervalsing ten gunste van het Armeense standpunt. [87] De Turkse regering heeft hierop gereageerd door haar ambassadeur terug uit Washington D.C. te trekken voor overleg. Deze twijfel komt deels door de weigering van de Turkse overheid om diverse archieven open te stellen voor onderzoekers en deels doordat archieven verdwenen of vernietigd zijn.[93]. Deze ideeën ondermijnden de structuur van de millets, de verschillende geloofsgemeenschappen, van het Ottomaanse rijk. Le génocide arménien est le massacre organisé des Arméniens vivants dans l'empire ottoman, entre avril 1915 et juillet 1916.Le génocide a été ordonné par le gouvernement turc dirigé par les Jeunes-Turcs.L'exécution a été confiée à l'armée, à la police et la gendarmerie turque, ainsi qu'à des organisations para-militaires, le tout sous la direction des autorités turques locales. De Armeense minister van buitenlandse zaken reageerde dat bekend is wat gebeurde en dat de Armeense archieven altijd open zijn geweest. Volgens nieuw ontdekte documenten die ooit toebehoorden aan Talaat Pasha, verdwenen er meer dan 970.000 Ottomaanse Armeniërs uit het officiële bevolkingsregister tussen 1915 en 1916. In 1911 raakte het Ottomaanse Rijk verzeild in de Italiaans-Turkse Oorlog, snel gevolgd door de Balkanoorlogen. De PS gaat daarmee in tegen de erkenning van de Armeense Genocide door het Belgisch parlement in 1998. Er zouden ruim 200 aanslagen zijn gepleegd in steden waaronder Londen, Parijs, Istanboel, Madrid en New York.[112]. Volgens de Turkse regering zouden er 300.000 tot 500.000 slachtoffers zijn waaronder ook Turken. Op het Henri Michauxplein in de Brusselse gemeente Elsene staat sinds 1997 een monument ter nagedachtenis van deze volkerenmoord. Op 7 juli 1915 stuurde Anckarsvärd een twee pagina's tellend rapport naar Stockholm, die begon met de volgende informatie: De reactie van het Russische Rijk op de bombardementen van haar marinehavens aan de Zwarte Zee was vooral een landcampagne door de Kaukasus. Dit samengaan van buitenlandse inmenging en intense binnenlandse machtsstrijd, aangewakkerd door een extreem-nationalistische ideologie, had voor de Armeniërs uiteindelijk zware gevolgen. Hitler hield op de desbetreffende dag twee toespraken en in geen van de originele toespraken komt dit citaat voor. Zo werd de extra hoge belasting voor de Armeniërs afgeschaft en werden Armeniërs verkozen tot het Ottomaans parlement. [99][100][101][102][103], De Tweede Kamer besloot op donderdag 22 februari 2018 de genocide op Armeniërs, Assyriërs, Pontische Grieken en Arameërs te erkennen. Er zijn academici, zoals de Amerikanen Bernard Lewis[25] en Justin McCarthy,[96] die van mening zijn dat de gebeurtenissen geen genocide zijn. Ook in het Middellandse Zeegebied verloor het rijk gebieden en invloed. Hij vindt dat een internationaal comité van experts moet uitmaken of er daadwerkelijk een genocide heeft plaatsgevonden. De Russen meldden dat ze de lichamen van ongewapende Armeense burgers zagen.[46]. Archaeological surveys in 2010 and 2011 at the Areni-1 cave complex have resulted in the discovery of the world's earliest known leather shoe, skirt, and wine-producing facility. Zo werden ook Arameeërs en Grieken het slachtoffer van deze genocide. Schaller, Dominik J; Zimmerer, Jürgen (2008). zomer 1915: Start van deportaties en moordpartijen van Armeniërs in het binnenland en aan de Middellandse Zeekust. Talaat Pasjas partij, ook bekend als Ittihad, trad af als regeringspartij en de nieuwe regering werd gevormd door sultan Mehmet VI en de "Vrijheid en Akkoordpartij", die de politieke tegenstanders waren van Ittihad. Hij zei dat hij ervan overtuigd was dat "de Armeense Genocide geen beschuldiging is, geen persoonlijke overtuiging of standpunt, maar een breeduit gedocumenteerd gegeven, gestaafd door een grote hoop historische bewijzen. [89], Op 29 oktober 2019 werd door het Huis van Afgevaardigden van de V.S. [32] De Nederlandse wetenschapper Erik-Jan Zürcher houdt het op 600.000 tot 800.000 slachtoffers. p. 327. [77][78], De Turkse socioloog Taner Akçam heeft in een reeks boeken bewijzen van de genocide openbaar gemaakt. [16] Andere landen hebben de massamoord officieel erkend als genocide, een standpunt dat wordt gedeeld door de meeste geleerden en historici.[17][18][19][20]. 360–361. In Cyprus, Frankrijk, Griekenland, Zwitserland, Italië en Slowakije is het verboden de Armeense Genocide te ontkennen.[55][58][95]. Robert Fisk stelt in zijn boek "De grote beschavingsoorlog" dat de Armeense Genocide een voorloper van de Holocaust was, waarbij ook enkele Duitsers betrokken waren. Om het als genocide aan te merken, moet bewezen worden dat een volkerenmoord doelbewust is opgezet en uitgevoerd om een bevolkingsgroep uit te moorden. Zij ontkende niet dat tussen 1915 en 1917 vele Armeense slachtoffers zijn gevallen en stelde dat het terecht is als gesproken wordt over genocide, maar of het aan de volkenrechtelijke definitie voldoet, wilde zij overlaten aan juristen en historici. Volgens de documenten bedroeg het aantal levende Armeniërs in het Ottomaanse Rijk vóór 1915 1.256.000 en daalde het tot 284.157 twee jaar later in 1917. De nazi's zouden deze uitroeiings- en verzwijgingstactieken enige decennia later opnieuw toepassen. Dit verzet is er dan ook nauwelijks geweest, een belangrijke uitzondering vormen de gevechten bij de stad Van. [15] In Turkije wordt de genocide dan ook vaak de Armeense kwestie genoemd. (2002). Hoewel president Ronald Reagan in 1981 expliciet refereerde aan de Armeense Genocide,[84] en hoewel 44 van de 50 staten van Amerika de genocide afzonderlijk hebben erkend, is dat op federaal niveau in de Verenigde Staten nog niet gebeurd. Eind negentiende eeuw was het rijk sterk beïnvloed door Westerse ideeën over nationalisme en patriottisme. Argentine President expresses ‘solidarity’ on Armenian Genocide centennial. [26] De Britse historicus Peter Mansfield schat het aantal slachtoffers op één-en-een-kwart miljoen tot anderhalf miljoen. De Armeense Genocide (Armeens: Հայոց Ցեղասպանութիւն, Hayots tseghaspanutyun), Turks: Ermeni Soykırımı), door Armeniërs traditioneel aangeduid met Medz Yeghern (Armeens: Մեծ Եղեռն, "Grote Misdaad"), is de naam voor de volkerenmoord gepleegd op tussen de 1 en 1,5 miljoen Armeniërs in het Ottomaanse Rijk ten tijde van het regime van de Jonge Turken. In 2005 hield de Turkse premier Recep Tayyip Erdoğan een gezamenlijke persconferentie met oppositieleider Deniz Baykal waarin zij Armeense geschiedkundigen uitnodigden collega's uit Turkije te ontmoeten om uit te vinden wat er gebeurde. Voor de belangrijkste besluiten moet men voortgaan op slechts indirecte bewijzen. Deze laatste bestond uit onder meer Koerdische stammen en vrijgelaten misdadigers die onder direct gezag van de partij stonden. Maxime Gauin, 2012, “The transfer of Armenians, which is desired to be carried out in an orderly and prudent manner, should henceforth never be left to the individuals having fanatical feelings of enmity and that the Armenians, whether or not subject to relocation, will be definitely protected against any assault and attack.”, Tweede Kamerverkiezingen 2006#Kwestie rond Armeense genocide, “Tussen oost en west. [4][5][6] Ook andere inheemse en christelijke etnische groepen werden op dezelfde wijze gericht uitgeroeid door de Ottomaanse regering. Uiteindelijk werden bij pogroms, die plaatsvonden met oogluikende toelating of misschien zelfs aanmoediging[22] door de sultan, tussen 1894 en 1896 vele tienduizenden Armeniërs gedood (zie: massamoorden op Armeniërs).[23]. Kieser, Hans-Lukas; Schaller, Dominik J. Na het einde van de Balkanoorlog gingen landen als Rusland, Engeland en Frankrijk politieke druk uitoefenen op het Ottomaanse rijk om een hervormingsplan uit te voeren, zodat de Armeniërs beter beschermd konden worden. Het verlies van de Balkan bracht een grote vluchtelingenstroom voort van islamitische Ottomanen naar het Ottomaanse rijk. Het grootste deel van de kampbewaarders bestond uit Armeniërs. De feiten zijn onweerlegbaar. [38], De wereld had maar weinig aandacht voor de genocide. Echter vinden zij het niet uitermate afwijken van andere totalitaire oorlogssituaties, en daarom vinden zij het niet vergelijkbaar met bijvoorbeeld de Holocaust. Naast buitenlandse bemoeienis woedde er ook voortdurend een binnenlandse machtsstrijd. A Shameful Act: The Armenian Genocide and the Question of Turkish Responsibility. Door het raadplegen van Turkse archieven vond Taner Akçam wel aanwijzingen dat de volksverplaatsingen en vernietiging van een hele bevolkingsgroep als zodanig de uiteindelijke doelstelling was van het nieuwe regime na 1913 en plaatsvond in het eerste halfjaar van 1915. De afgelopen decennia heeft er talrijk onafhankelijk wetenschappelijk historisch onderzoek plaatsgevonden naar de gebeurtenissen in het Ottomaanse Rijk. Nog 200.000 Armeniërs werden verplicht zich te bekeren tot de islam. De processen die de opponenten voerden werden door de bezettende machten bestempeld als "travestie van recht". [85], Op 19 januari 2008 beloofde Barack Obama, toen nog senator, dat hij als president van de VS de Armeense Genocide zou erkennen. New York: Berghahn Books, pp. Onder hen bevond zich Emir Kir, toen een lid van de Parti Socialiste en gewezen staatssecretaris in de Brusselse regering. [26] Niet het Turkse leger, maar de door Behaeddin Şakir opgezette "Speciale Organisatie" - een geheime dienst van de Osmaanse regeringspartij - had in die massamoorden een centrale rol. De militaire rechtbank vond plaats in de jaren 1919-1920 en veroordeelde Talaat, Enver en Djemal tot de doodstraf. omtrent inbrenging Armeense genocide in de Europese Raad over de toelatingsonderhandelingen met Turkije. [10], Veel Amerikanen spraken zich uit tegen de genocide, waaronder de voormalige president Theodore Roosevelt, rabbijn Stephen Wise, Alice Stone Blackwell en William Jennings Bryan, de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken tot en met juni 1915. De middelen hiervoor zijn vrij eenvoudig en bestaan uit de uitroeiing van de Armeense natie. Bryce, Viscount James; Toynbee, Arnold (2000), Sarafian, Ara, ed.. "Senate Resolution 106 — Calling on the President to ensure that the foreign policy of the United States reflects appropriate understanding and sensitivity concerning issues related to Human Rights, Ethnic Cleansing, and Genocide Documented in the United States Record relating to the Armenian Genocide". [97] Later zal de Brusselse afdeling van de Parti Socialiste hetzelfde standpunt innemen. 270 Motie van het lid Rouvoet c.s. Voordat er sprake zou zijn van de erkenning van de Armeense Genocide door de VS, moest deze resolutie goedgekeurd worden door het Huis van de Afgevaardigden en vervolgens door de Senaat. Turkije zegt bereid te zijn de Armeense Genocide als een genocide te erkennen, mits dit de conclusie zou zijn van een internationale onderzoekscommissie. Een officieel beleid dat diplomaten aanspoort tot verdraaien van historische feiten is onhoudbaar. Akçam, Taner (2007). [35], Massamoorden werden onder de Republiek Turkije voortgezet tijdens de Turks-Armeense Oorlog fase van de Turkse Onafhankelijkheidsoorlog. [91] De armeense eerste minister Nikol Pashinyan bejubelde daarentegen de stemming als een moedige stap in de richting van het dienen van waarheid en historische gerechtigheid. De overwegend Armeens-orthodoxe Armeniërs eisten hervormingen, waaronder de invoering van stemrecht en een constitutionele regering, en een einde aan discriminatie van christenen. Deze gevechten begonnen op 20 april en eindigden op 17 mei met de komst van het Russische leger. Turken uit binnen- en buitenland kwamen in opstand. In deze beweging, pan-Turkisme geheten, was geen plaats voor de Armeniërs en andere niet-Turkse volkeren. Hij doelde hierbij vooral op de opstand in Van. There is evidence of an early civilisation in Armenia in the Bronze Age and earlier, dating to about 4000 BC. Zij spreken liever van deportaties en massamoorden. "[111], Twee Armeense organisaties, de ASALA en de JCAG, hebben in de jaren 1970 en jaren 1980 wereldwijd aanslagen gepleegd op Turken en Turkse instanties, met als doel erkenning van de genocide. In het begin leek dit de goede kant op te gaan.